o.O

Οι πορτες μας στις διαπροσωπικες σχεσεις κλεινουν παντοτε ερμητικα εαν θελουμε να διατηρησουμε τους εαυτους μας και να μην τους χασουμε καπου αναμεσα σε ξεφτιλα και σε αηδια! Ποτε το θεαμα του εαυτου μας να κινειται σε ρυθμους και τροπους αλλοτινους απο τους δικους μας δεν ηταν ωραιο, ποσο μαλλον οταν αυτο αποκτα διαρκεια και μεγεθος! Τα περιθωρια του χρονου ειναι πεπερασμενα και δεν αξιζει να αναλλωνουμε χρονο  εκει που δεν αποκομιζουμε κατι, εκει που δεν περναμε καλα, εκει που δε μας θελουν πραγματικα. Γιατι απο ενα σημειο κι επειτα χανουμε εμπειριες ετσι (ανω τελεια και παλι) που θα θελαμε περισσοτερο, να εχουμε και που θα μας ταιριαζαν...
Μισανθρωπισμος και γκρινια παλι, μετα απο το χωσιμο ενος φιλου για το διαστημα απουσιας απο την ζωη του και μιας αποτυχημενης προσπαθειας (;) επικοινωνιας δυο ανθρωπων(για καποιο λογο παντα συνδιαζω αυτη τη φραση "δυο ανθρωπων" με την φιγουρα ενος αντρα και μιας γυναικας και παντοτε η αναφορα αυτης της φρασης εχει να κανει με εναν αντρα και μια γυναικα για εμενα η απο ΄μενα) που γουσταρονται αλλα μαλλον (;) ο ενας η ο αλλος (;) δεν μεταδιδει τι παιζει, πως παιζει και μετεοριζονται... Η παλι, ισως κι οχι!  

proprioception

http://en.wikipedia.org/wiki/Proprioception 
ρε τι σκαλωμα ειχα φαει εκεινο το βραδυ που κατεληξε πρωινο διαβαζωντας αυτο το αρθρο...

...

...να κοιμηθω...

                                                          ...να μη κοιμηθω...
ινφινιτε λοοπ profanvw => infinite loop προφανως

Το μικρο το κανω μεγαλο και το μεγαλο το κανω απιστευτο και μυθικο! Τοσο πολυ επηρεαζομαι απο ολα γυρω μου... Παιζει για το πιο ασημαντο πραγμα να βασανιζομαι για μερες και για κατι πραγματικα σοβαρο να χασω μηνες (η και τιποτα μιας και θα το μεγαλοποιησω τοσο που δε θα το χωραει ο νους μου).  Αλλα...
 ...σημερα ειδα 2-3 πραγματα που συνεχεια ολοι τα λεμε ολοι τα ακουμε αλλα δεν ειμαστε παντα στην θεση εκεινη οπου αποτελουμε τους δεκτες οι τους πομπους! Και τωρα τελευταια τα περιστατικα αυξανονται(ανω τελεια εχουν τα keyboards? θελω ξανα, μια εδω) μηπως μεγαλωνω αποτομα.Πολλα βηματα μαζεμενα γαμωτο; ναι πολλα, αλλα αυτο για αλλη φορα! Μες στη σαπιλα θα βρεις και κατι να αξιζει... νταξει μωρε, το λεγαμε ολοι λιγο παραμυθιακα, λιγο ανωτεριστικα - οχι οτι δεν το πιστευαμε- , λιγο εναλλακτικα... Βρισκεις τελικα!!! η πιο σωστα σε βρισκει, γιατι αν ειναι στη σαπιλα και δεν αξιζει να ειναι εκει θα κινηθει για να βγει και θα σε προσεγγισει, αν θεωρει και θεωρεις πως εσυ δεν εισαι στην σαπιλα! (μαθημα πρωτο [;] και δυνατο, μου θυμιζει κατι απο στερεο νοβα αυτο).
Η παλη του νεου με του παλιου ειναι κατι που δεν παυει ποτε...Οχι δεν ειναι το χασμα γενεων, δεν ειναι αυτο το "δηθεν" και παραλληλα θεωρητικο (μη μπλεχτουμε, το δηθεν εδω ειναι επιθετικος προσδιορισμος στο θεωρητικο) που ανελυα καποτε (πριν λιγες μερε ςδηλαδη - και που βλεποντας το τωρα καθαρα- χαλια το ειχα περιγραψει γιατι δε με ειχε ακουμπησει και τοσο). Μια παλη ξεκαθαρα εξουσιαστικη, πιο παλια και απο την ιδια τη φυση, πριν καν την πρωτη υπαρξη. Οι παλιοι αρνουνται να δωσουν τη δυναμη και να αναγνωρισουν τα σημαδια των καιρων, τοσο μεσα απο τα γεγονοτα που τους ξεπερνουν οσο και εναντια στους νεοτερους που ερχονται με νεα προτυπα, που προσπαθουν να ενσωματωθουν σε υπαρχουσες καταστασεις και να τις εμπλουτισουν. Οι "ααρχηγοι" αρνουνται και στερουν απο τους αλλους αυτα που δικαιωματικα ανηκουν σε ολους μας. Η στερηση ελευθεριας (ως προσ το νεο) και η επαναπαυση στη σιγαλια της δηθεν "εμπειριας" και "εμπειρικης γνωσης" ειναι οπλα, αποτασσοντας τα θα κλησουν ολες οι πληγες.(αυτο ηρθε δευτερο και εξισου οδυνηρο)
 Η απελπισια σε οδηγει σε πραγματα που διαφορετικα θα αρνουσουν να πεις, να κανεις, να σκεφτεις... Σε πραγματα που αποστρεφεσαι! Αυτο ηρθε μεσα απο μια συζητηση περι αναθεσης. Δε χρειαζεται να αναθετουμε πραγματα που ειμαστε ικανοι σε αλλους. Λαθος. Μας καταστρεφει το να αναθετουμε πραγματα σε αλλους, μας αδρανοποιει, μας  βαζει σε παθητικο ρολο και μας κραταει πισω, μας στερει την εμπειρια...blah,blah,blah! τα ξερουμε αυτα, ας μην αναπτυχθω. Λοιπον η απελπισια και τα δυο παραπανω παραδειγματα μπορουν να σε φερουν στην κατασταση αυτη της ασυνειδητης-συνειδητης αυτομολυσης σε πνευματικο επιπεδο πρωτα και επειτα σε κοινωνικο,προσωπικο... (αυτο ηταν τριτο και τελευταιο μαθημα)





μιας και το ανεφερα ας το post-αρω κιολας

οσα κι αν συμβουν... / αρνηση επικοινωνιας

οσο κι αν "προσπαθησεις", καποια πραγματα ειναι για να μεινουν. Η εστω για να τα πιστευεις εσυ... ο χρονος ειαι βηματικος το εχουμε ξαναπει. Οταν εχεις κανει ολα σου τα βηματα στη μεχρι τωρα πορεια σου και υπαρχουν καποιες σταθερες τοτε αυτες τις σταθερες πρεπει μαλλον να τις κρατησεις. Ψεματα , αυτες οι σταθερες σε κρατανε! Σε οδηγουνε , γινονται μανιες η ειναι μεγαλες αγαπες. Ανθρωποι καταστασεις η ο,τι αλλο παιζει... Αυτες τισ συνθηκεσ/ανθρωπους/ο,τι αλλο πρεπει να τα κρατησεις κοντα σου η πρεπει να πας κοντα τους, να (ξα)νανοιχτεις και να δωθεις.Να απολαυσεις και να δωθεις να σε απολαυσουν...Ειστε ενα και δεν νοειται διασταση...
/
Οκ, ειναι ισως καπως σκληρο. Για εμενα δεν ηταν ποτε... Εχω ακουσει αρνησεις απανοτες απο τοτε που δεν μπορουσα να τις κατανοησω καν.Κι εχω δωσει αλλες τοσες συνειδητα. Και θα συνεχισω να δινω.Και θα συνεχισω να μη κομπιαζω οταν τις λεω.Θα συνεχιζω να τις υποστηριζω οσο υπαρχει νοημα. Αλλα σιχαινομαι(ωπα , λανθασμενο ρημα) αρνουμαι να κατανοησω την κινηση συγκαταβασης και κατανοησης που εχει ως αποτερο σκοπο την επανεγκατσταση επικοινωνιας μετα απο το οριστικο ληξιμο.Δεν αρνουμαι, αδυνατω...Ετσι ειμαι κι ετσι κατανοω τα πραγματα! Sorry guys and girls δε σας αρεσω παντα, αλαλ για να ειστε διπλα κατι γουσταρεται, οπως κι εγω, και για να ειστε μακρια κατι δε γουσταρετε η κατι δε γουσταρω ΕΓΩ! (πειτε το εγωισμο, αλλα το Εγω μου το βαζω πολυ μπροστα οταν εχει να κανει με τον προσωπικο μου χρονο και δε σηκωνω κουβεντα στη διαχειριση του χρονου μου, μοναχα απο τους πλησιον μου).

-Τι κανεις που εχεις χαθει;
.-Πουθενα, ειμαι μονο 100 μετρα απο τον χωριο εργασιας σου.
- Δε σε βλεπω ουτε εξω, ουτε πουθενα, πως περνας;
.- Ειμαι παντου απλα δεν συμβαινει να βρισκομαστε γιατι δεν θελω να περναω χρονο μαζι σου με τον τροπο που εσυ θελεις! Και πραγματικα   δεν υπαρχει λογος προσπαθειας επικοινωνιας, δεν το θελω, το ληξαμε αυτο!
(αποχωρηση)
(δηλαδη μετακινηση 3 μετρων πιο περα στα ιδια 20 τετραγωνικα μετρα)
30' μετα...
-Περιμενεις μυνημα; ερχεται πιο γρηγορα οταν δε βρισκεσαι πανω απο το κινητο!
.-Οχι, αυτο το μθνημα ερχεται αμεσα!
- Κατι θα ξερεις παραπανω!
.- Ναι...
(αποχωρηση)
(δηλαδη μετακινηση 3 μετρων πιο περα στα ιδια 20 τετραγωνικα μετρα)
σρυ αλλα δε θα μετακινηθω! Εγω ζουσα εδω απο πριν,συναναστρεφομουν απο πριν, δεχομαι να κανω πισω για να νιωσεις προσςρινα πιο ανετα και να αναπτυχθεις στον χωρο που τωρα μπηκες αλαλ δε θα κανω εγω τα 3 μετρα. Θα τα κανεις Εσυ, οπως και συνεβη...(ομολογω δε μου αρεσε ΚΑΘΟΛΟΥ, αλλα καποια πραγματα γινονται αυθορμητα).Επρεπε να θσουμε τις βασεις , αν και γι'αυτες δεν ειμαικαθολου σιγουρος. Παντως τεθηκαν!
<<  δεν υπαρχει λογος προσπαθειας επικοινωνιας, δεν το θελω, το ληξαμε αυτο! Δε θελω να εχω επαφες! >>

ποσο γρηγορα αλλαζουν ολα και ποσο σταθερα ειναι καποια πραγματα

αγαπη... μαλακα μου αν την νιωσεις δε την  ξεχνας, μενει για παντα! ερωτας... σφοδρο γρηγορο χτυπημα που ομως μπορει να τερματιστει μεσα σε δευτερολεπτα λογω ενος αλλου! Παρ'ολα αυτα μπορει να σε κανει να τρεχεις για μηνες και να ξεφτιλιζεσαι κυριολεκτικα!
Το πρωτο οσο και να παλευεις δεν το ξεπερνας με τιποτα! Αμα εδραιωσει τη θεση του κολλαει εκει και γινεται αναποσπαστο κομματι της ιστοριας σου. Το δευτερο θα ερθει θα σου τα γαμησει ολα, αλλα μπορεις να το παρακαμψεις "ευκολα" μιας και ειναι μαλλον ενα ακομα παιχνιδι του μυαλου,ενα φευγαλεο σκηνικο...απαραιτητο ομως (στους περισσοτερους μας) να σε φερει στην πρωτη εννοια που αναφερεται πανω πανω αριστερα.
οκ δεν ειμαι πια τοσο μικρος για να μην εχω αποψη αλλα ποτε στο διαολο συνεβησαν ολα αυτα και καταφερα να εχω αποψη; Ποιος πειραξε τον διακοπτη της ταχυτητας της ζωης μου; Τα τελευταια 7-8 χρονια εχουν συμβει τοσα που δεν μπορω καλα να τα απαριθμισω και ορισμενα ουτε καν να τα θυμηθω (ακουτε μερικοι μερικοι; δεν μπορω να τα θυμηθω). Ολα ομως υπαρχουν στον χαρακτηρα μου και εχουν συμβαλλει στο ποιος ειμαι (σταθεροτητα υπαρξης ας το ονομασουμε αυτο, ως προσ αυτα που εχουν συμβει και υπαρχουν) αλλα μεσα σε 7-8 χρονια ολα αυτα με εχουν αλλαξει απο αυτο που ημουν(εδω εγγυται η γρηγορη αλλαγη). Οκ, δεν ημουν/ειμαι τοσο μεγαλος ωστε να μεινω ανεπηρεαστος απο ολα οσα συνεβησαν αλλα 7-8 χρονια οσο πολλα κι αν φαινονται ειναι λιγα( κι ας ειναι πολλα αναλογικα με την εκαστοτε ηλικια). Αρχιζω και αυτο-χαωνομαι (εκ του χαωνω, ρημα σε -ωνω). Μαλλον γι'αυτο εχουμε και το αλλο blog  νομιζω... Να απελευθερωνομαστε εκει, να ανασαινουμε οταν ολα αρχιζουν και κλεινουν,ολα αρχιζουν να ανοιγουν, ολα χανονται,ολα εμφανιζονται... Ουφ μπερδεθτηκα παλι :/

Παει καιρος που εχω να γραψω οπως συνηθιζα να γραφω! Παει καιρος που δεν ημουν εγω! αλλα συνερχομαι και επανερχομαι! (κοινως κανω το blog και παλι κατι σαν ημερολογιο καταθληπτικου βλαμενου - που μεταξυ μας, δεν ειναι πολυ cool  να δειχνεις, αλλα ειναι κιολας-. Μιας και εχοντας μια ασθενεια (η αλλιως και ιδιαιτεροτητα που θα προσθεται και ο Ρενος) μπορεις ευκολοτερα να μαζεψεις κοσμο γυρω σου γιατι θα ξεχωριζεις και ολοι μας θελουμε να ξεχωριζουμε για κατι! 6 μηνες σχεδον περπατωντας σε "νεα" (;) μονοπατια δεν ειναι και λιγοι. Μπορουν να σου αλλαξουν πολλα και να σε φερουν σε κατασταση να κανεις μαλακιες που παλιοτερα εκανες και σου τη χαρισανε αλλα πλεον δεν υπαρχουν χαρες, μοναχα κραξιμο, ντου και ξεγυμνωμα. Κι ευτυχως που υπαρχουν αυτες οι στιγμες και σε συνεφερνουν και σε στρωνουν και σου διχνουν ποιος εισαι μεσα απο την υπενθιμηση βασικων στοιχειωδων πραγματων. Απο τα πιο light "κανεις μαλακιες και το ξερεις" που μηδενιζουν τα ηλιθια λογιδρια που  , με μετεπειτα γνωση και περισυλλογη αναγνωρισει πως,  χωρις πολλη σκεψη εχεις πεταξει. Μεχρι αλλα πολυ χοντροτερα που σε συνταρασσουν και επανασυνειδητοποιουν. 2 μηνες σχεδον κενο αλλα με ενδιαφερον μικρου παιδιου(ετσι συμβαινει παντα και σε ολους), 2 μηνες οπου "αρχιζει το κτισιμο" και 1 μηνας οπου ακους τι φραση "εχω καρκινο, παιρνω depon για να μου περασει" οπως πολυ ωραια και κυνικα το εθεσε ο Τ.Μ. λιγες μερες πριν. Και το depon εκανε δουλεια; δεν ξερω... Παντως εμενα που δεν εχω καρκινο με βολεψε περισσοτερο κι ας προσπαθησαν να μη μου το δωσουν γιατι καποια γαμημενα depon  δεν καταπινονται ευκολα...

Στο νεο μου keyboard δεν εχω τονο γαμω το :/

lemonade tychoon

περιστροφο στο χερι, κουκουτσι για μυαλο...
καμια λεμοναδα , στον ενστολο φρουρο...

κατω στα λεμοναδικα εγινε φασαρια... 
 πλακωθηκε ο **** με την αστυνομια ...

here we are...

Πού ΄ναι οι γριπες...οεω!!!

Που στον πουτσο πηγε η γριπη των χοιρων; των πουλερικων; το SARS; ο ιπταμενος φελδαγριφος και ο κακος μινοταυρος; μη μου πειτε πως ειναι ολα μυθοι που αργοτερα εγιναν ή θα γινουν μυθιστοριες; Οι θεωριες συνςομωσιας ανεκαθεν μου αρεσαν, εκαναν ωραια σεναρια για τα RPGs που παιζω, αλλα ως εκει! no more, man! ολες οι παραπανω αθενειες, και τερατα - ισως να ειναι και το ιδιο - εχουν ενα ΤΕΡΑΣΤΙΟ κοινο. Κρυβουν πολυ φαντασια,"φαντασια" και ψεμα,"ψεμα". |9υπερβολικη η προηγουμενη μου συνταξη αλλα συγχωρεστε με! ο μινοταυρος και ο φελδαγριφος ξερω που πηγανε τα αλλα 3 οπως και τα τοσα αλλα 3 δεν ξερω. Απο τρισθεορατα τερατα-πανδιμιες χαθηκαν μια μερα... ετσι ξαφνικα! κι ο κοσμος εγινε καλυτερος. Αλλα οι τσεπες μας μικροτερες. Ποσα φραγκα δοθηκαν για εμβολια; ποση διαφημιση εγινε στις εκαστοτε φαρμακοβιομηχανιες; ποσος τρομος επαιξε στον κοσμο; ποσα τα θυματα; Εχετε διαβασει ποτε ποσα ειναι τα θυματα απο μια απλη γριπη (απο αυτεσ που σκανε αυθορμητα καθε χρονο ανα τον κοσμο και χανονται σε μερικους μηνες, απο αυτες που εμφανιζονται απο καταβολης κοσμου; οσα ακριβως χανονται και απο τα @@@ παραπανω, παρεις δεν παρεις το εμβολιο... Ωπα, ψεματα... αν παρεις το εμβολιο εχεις κι απο εκει την απλειλη να χαθεις, δηλαδη εκει που ενδεχομενως να ησουν κομπλε βαζεις τον εαυτο σου σε κινδυνο. Ποσες αναφορες γινονται στα θυματα που λογο "ελειπους" ελεγχου βρεθηκαν σε δυσμενη κατασταση λογω της χορηγησεις του εμβολιου; μιλαμε για επισημες αναφορες σε κρατικα εγγραφα ή σε οργανισμους αξιολογησης των εκαστοτε βιομηχανικων χωρων. Ναι οι φαρμακοβιομηχανιες ειναι εταιρεις και με αψογα υπερκερδη, το γνωριζουμε αυτο απο μικρα παιδια, αντιβιωσεις με το τσουβαλι και μετα τα αποτελεσματα αρχιζουμε να τα βλεπουμε στα 25,30,35+ ... Στητικη δυσλειτουργια, καραφλιτσα, κατεστραμενο συκωτι, ουλα σε μαυρο χαλι... ξεφυγα παλι συγγνωμη!
Που στον πουτσο πηγανε τα τερατα, επανερχομαι! ο νουμερο ενα κινδυνος του περσινου χρονου μας εξετελεψε πρωτου καλα καλα τελειωσει και ο ιδιος ο χρονος; πρωτου καλα καλα τελειοποιηθει το εμβολιο; Οποτε σκαει μια γριπη, μια Τζουλια, ενα ποδοσφαιρικο σκανδαλο, καποιοσ τρωει φραγκα ή καποιος που εφαγε κρυβεται μπροστα στα ματια μας.
Τεσπα, ηθελα να καταληξω πως αποτελουμε το ειδος εκεινο που καποτε φανταζε απιστευτο πως θα "δημιουργηθει". Ειμαστε πειραματοζωα, κοινωνικα, ιατρικα, ψυχολογικα... αν ξεμενει κατι να το συμπληρωσετε στα σχολια! Χωρια που ολα αυτα τα τερατα, τα @@@ ντε, αποτελουνε και γαμω τα crash tests για να τσεκαρουνε κατα καιρους την κριτικη μας ικανοτητα αλλα και για να μας κρατανε υπο ενα καθεστως φοβου, εξαρτησης, εξαπατησης... ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ λεγεται! in plain greek :)


Δε μπορεσα να αντισταθω στο να παραθεσω αυτο το video , ειναι σαν εκεινα τα χαζα που εχουν για τα ufo,  για την αιγυπτο κοκ. Χεχε... Δεν παρέθεσα και καμιά πηγή το ξέρω αλλά μπορείτε να ψάξετε και μόνοι σας...

(αντε παρεθεσα ακομα ενα)

αναμνήσεις

αυτοπληρούμενα posts, οπως κι αυτοπληρούμενες προφητίες

empty (aka not so empty)

Empty vessel under the sun wipe the dust
from my face another morning black Sunday
coming down again.. coming down again
Empty vessel empty veins
empty bottle wish for rain that pain again
wash the blood off my face the pulse from my brain
And I feel that pain again

I'm looking over my shoulder cause millions
will whisper I'm killing myself again
Maybe I'm dying faster but nothing ever last I
remember a night from my past when I was
stabbed in the back and its all coming back
And I feel that pain again

I abhor you I condemn you cause this pain
will never end you got away without a
scratch and now you're walking on a lucky
path I have to laugh but you'd better watch
your back

there's pathetic opposition they're the
cause of my condition I'll be coming back
for them I've a solution for this sad
situation nothing left but to kill myself again
Because I'm so empty

... so (good)bye (?)

Αυτα τα καλοκαιρινα live...

ειναι σαν εκδηλωσεις συγκεντρωσης γνωστων. Χαιρεσαι γι'αυτους που δε θα δεις και τρομαζεις ακομα περισσοτερο γι'αυτους που ενδεχομενως θα δεις και θα σου ταραξουν την "κανονικοτητα".  Με μισή καρδιά πάμε ώρες-ώρες, μέχρι να αρχίσει να παίζει η μουσική και να απολαύσουμε το όλο σκηνικό.

καμια φορα λειπει κι εκεινος/η(οι/ες) που θες να δεις...

προσπαθησε

να μην ερωτευτεις... Κι αν τα καταφέρεις χέσε με...

τι γλυκος

συμπτωσεις

οι συμπτωσεις γινανε υπερβολικες και ενοχλητικες. Καιρός να φύγουμε από την Ελλάδα, καιρός να πάμε αλλου...

καιρος να κινητοποιηθουμε 

 surealism

και είναι επίσης άσχημο

να γεύεσαι μισά πράγματα, να σκέφτεσαι πιθανά σενάρια χωρίς να έχεις βάση και να μην μπορείς να ονειρευτείς το μετά...

σε ενα τετοιο παιχνιδι

ο ενας απο τους δυο σιγουρα λυγιζει, ο αλλος σιγουρα μπερδευεται.. σε ενα τεΤοιο πΑιχνιδι πρεπΕι καποια στιγμη να ξεκαθαΡιΣουν καποια πραγματα!

Ω

Είναι

άσχημο να κοιμάσαι μονος σου,

πολύ άσχημο σου λέω

Πιστευεις στην αλλαγη;

Οι ανθρωποι αλλαζουμε μοναχα μεσα απο πολυ δθυσκολες καταστασεις, κυριως πονου και λιγο πιο σπανια μεσα απο την κατακτηση γνωσης και ωντας θεατες μιας μεγαλειωδους καταστασης. Με αλλα λογια θελουμε εναν "εξωγενη" παραγοντα οπου θα μας λυωσει μερικως η ολικως σαν μεταλο και μετα θα μας διαμορφωσει. Οχι απαραιτητα κατα το πως εδρασε αυτο γενικα, αλλα κατα το πως δεχτηκαμε εμεις τη δραση του. Humans after all, not just another plain matterial :)  Και οι γαμημενοι αποχαιρετισμοι αποτελουν παντα μια τετοια εξωγενη δυναμη, ειτε φιλος, ειτε συγγενης, ειτε σχεση, ειτε ανθρωπος που δεθηκες. Το ποιος αλλάζει (περισσότερο) παραμένει πάντα όμως το μυστήριο...


λεωφορεια,τραινα, αεροπλανα,καραβια... 

ανευ λογου και αιτιας

Ο Ερμης ειναι αναδρομος, η Λιτσα τα ειπε, ο Αντωνακης της πλατειας εθεσε και αυτος τους προβληματισμους του, εγω τι εργο θα αφησω πισω μου; Οχι, δε διακατεχομαι απο το συνδρομο του ηρωα που ελεγε και ο Ρενος. Σιγουρα οχι(;), αλλα το μυθιστορημα του Στηβεν Πρεσφιλντ μηπως λεει αλλα; τωρα που το κοιταζω να ειναι πανω κι αριστερα στη βιβλιοθηκη; "Πανω και αριστερα" σε φαντασιωση των απανταχου αριστερων μου κανει αυτο, λες και θα βγουνε ποτε επανω, αλλα αν βγουνε να θυμηθω κι εγω να φυγω απο την χωρα, θα κινδυνεψω. Και μιας και μιλαμε για κινδυνο ας αναψω το γαγμημενο το σιγαρο που το πιπιλαω ωρα τωρα, θα παπαριασει στο τελος. Τέλος. 

πλέον κατάλαβα γιατί

 ο θάνατος είναι ο αδελφός του ύπνου.

ολοι κηνυγουν...

...το συνασθημα. Δεν υπαρχει σχεση μεταξυ ανθρωπων που μεσα της να μην αναπτυσονται συναισθηματα και δεν υπαρχει ανθρωπος που δεν τα κυνηγα...

μετα απΟ 10 χρΟνια

...γιατι επεμενες και παρεμεινες δεν εχω καταλαβει ακομα. Αλλα βρεθηκες σε πολυ δυσκολες στιγμες κοντα. Αλλες τις εκανες συντριμια, αλλες τις γιατρεψες και αλλες τις γεμισες. Μετα απο 10 χρονια, μπορουμε και μιλαμε για 10 χρονια πια, δε σε ευχαριστει το ξερω, σε εχω διπλα μου να εισαι αφανης αλλα εκει, να με στηριζεις αυθορμητα. Σ'αγαπαω γι'αυτα που εχουμε ζησει και που εχουμε καταληξει να εχουμε.

θα λες πως το εκανα μελο, θα γκρινιαξεις ισως και λιγο 

31 του μηνα ξημερωματα...

οταν ο χρονος παψει να ειναι βηματικος, οταν το φαντασιακο παψει να διαφερει απο ατην πραγματικοτητα μου - ή εστω απο την αντιληψη μου για την πραγματικοτητα - τοτε θα εχω ενηλικιωθει; μα ειμαι αυτος που ειμαι επειδη ο χρονος μου ειναι βηματικος - με βημα h διαφορετικο πολλων αλλων ανθρωπων, οχι απαραιτητα ηθελημενα - επειδη το φαντασιακο μου ειναι η πραγματικοητα που ζω - με ισως καποιες αλλοιωσεις οταν ανακαλυπτω πραγματα που ναι μεν γνωριζα αλλα δεν περιμενα να βιωσω -. Τα βηματα μου δεν ειναι τα αναμενομενα, sorry  κιολας αλλα αυτα μπορω προτιστως να κανω και αυτα μου αρεσουν! Δε περιμενω να αρεσουν, περιμενω ομως να ειναι σεβαστα. Ναι, η ιστορια για εμενα ειναι μια σπειρα, που οπως βλεπω για πολλους αποτελει χαζορομαντικη ιδεα, το πισωγυρισμα και η αναδιαμορφωση της ειναι κομματι μου, τα ελευθερα αιωρουμενα στοιχεια το οξυγονο μου και ο εαυτος μου μαλλον το μονο πραγμα που σκεφτομαι συνεχεια και προσπαθω να εξελιξω, με απολτελεσμα να χανομαι σε ενα φαυλο κυκλο οικειοθελους ναρκισσισμου ,με εναν ασπονδο υποστηρικτη και με μια μοναχα μικρη εξαιρεση. Μικρη ως προς την πολλαπλοτητα της σε πρωτη φαση, τεραστια ομως μεσα απο τα ματια μου γιατι σε εμενα επελεξε να ανδιπλωθει! Σε καθε σημειο που εστιαζω βλεπω εναν καθρεπτισμο που δινει αλλη εικονα απο εκεινη που λογικα αναμενεται, μια εικονα με προεκτασεις συμπληρωσης αυτων που δε θα επιτυχω μονος μου ή με αλλους. Η εικονα αυτη ειναι αποκλειστικη, οπως και πολλες αλλες, αλλα εγς επιλεγω αυτην. Δεν ειναι φυσικος καθρεπτισμος,, αν θα μπορουσε ναονομαστει ετσι, ειναι συμπληρωμα... οχι ομοιο με αυτο των μαγνητων που ο ενας εφαπτεται στον αλλο, αλλα σαν τα ακρα μιας κολας ζωγραφισμενου χαρτιου , οποου κατα μηκος,  αν φερεις την μια ακρη του να εφαρμοσει με την αλλη εχεις εναν κυλινδρο και μια νεα εικονα που δεν εφαπτεται ουσιαστικα, μιας και το σχεδιο στην καθε ακρη διαφερει, αλλα πλεον εχουν συμπληρωσει το ενα το αλλο και η εικονα δεν εχει αρχη και τελος, ειναι αεναη! Μαγικο δεν ειναι;

ηθικοι αυτουργοι, ο Κ., η Ρ, η Α, ο Τ, ο Μ, η Ο, και η Μ

ολα με χρονοκαθυστερηση...

κι ωρες ωρες εισαι ο μαλακας της υποθεσης και κανεις δε σου λεει τιποτα, εσυ δε νιωθεις και δεν καταλαβαινεις κι αυτος που καταλαβαινει δε σου μιλαει κι ας σε λατρευει, κι ας σ'αγαπαει οσο τιποτα. Αυτο λεγεται αδικια, αλλα παραλληλα εσυ συνεχιζεις να εισαι ο μαλακας που δεν καταλαβε ποτε τιποτα μεχρι πολυ αργα. το point μας ειναι ο μαλακας ωστοσο, οχι η "αδικια"! Επρεπε να καταλαβεις πως ενδεχομενως να εχουν τα πραγματα ενω καποιος μπορουσε να σε βγαλει απο τη δυσκολη θεση μιας κι εσυ δε νιωθεις; ή επρεπε να σε αφησει να βγαλεις μονος σου το φιδι απο την τρυπα. Μα ουτε τρυπα γνωριζες οτε φιδακι εβλεπες, μπαχαλεματα με χρονοκαθυστερηση λεγεται η παρουσα κατασταση. Ε, ναι ξενερωνω οταν αυτοι που λενε πως θα σε προστατευουν δεν το κανουν. Κι οχι επειδη δεν το κανουν, αλλα που λενε πως θα το κανουν και δεν το κανουν. Και ιδαιτερα οταν τους εμποδιζει η καλη τους προαιρεση μη σε κανουν να νιωσεις ασχημα. Ας νιωσω, τουλαχιστον δε θα σε κατηγορησω θα λαβω υποψιν μου τα οσα λες, θα θεσω αμυνες εστς και ασυναισθητα. 

πόσο

...παιδάκι είσαι;

η δυναμη του "ομορφου"

εξ'αρχης ας ορισουμε πως δε μιλαμε για συγκεκριμενο (κοινωνικο) φυλο...
ομορφα χειλη,ματια... σωμα. Ειναι ικανα να ωθησουν καποιον να βγει απο τις κλασσικες του φορμες και να απορριψει πολλα. Ειναι ικανα να κανουν καποιον να αρχισει να λεει πολλα επισης. Η δυναμη της επιθυμιας που ασκειται απο το "ομορφο" προσωπο προς ολα τα αλλα, ηθελημενη ή αθελητη προκαλουν αναταραχες στην "ομαλοτητα" της καθημερινοτητας των προσωπων δεκτων. Τα ορια που "προσπερνουνται" ειναι πολλα! ηλικιες,χαρακτηρες,αποψεις τιθενται στο περιθωριο για ενα πηδημα,ισως και περισσοτερα. Μπορουν να χαθουν πολλα για μια πιπα, για ενα γαμησι... Δεν ειναι ακραιο κοινωνικο φαινομενο, ειναι γυρω μας, το βιωνουμε με τον εναν η τον αλλον τροπο. Σε χαμηλοτερη η υψηλοτερη ενταση, αμεσα η εμμεσα.

...και καπου σου λενε,"αυτο το παιδι εχει πηδηξει πολυ λιγο με τετοια εξωτερικη εμφανιση,θα μεγαλωσει και θα το μετανιωσει", και σκετεσαι πως μπορει και να εχουν και δικιο... 

αρνηση αποκρισης...

προς τι; ενα ναι, ενα οχι ειναι αρκετα... μια φορα αρκει, αν πρεπει παντοτε να παλευω με τα συμφραζομενα σορρυ αλλα δε θα παρω... Δεν υπαρχει λογος να στερουμε απο τους αλλους το χρονο τους, μια φορα ειναι αρκετη... Ειναι σαν το κερακι που ειχα δει σε μια βιτρινα πριν χρονια κι εγραφε " Μαιρη για 'σενα λυωνω" οπου Μαιρη ωαλε ενα ονομα, οπου λυωνω ενα αλλο ρημα. Επιτελους παραιτηθειται απο τους δηθενισμους και καντε τις ζωες σας πιο ευκολες και τις ζωες των αλλων παραλληλα!   

ηδονη

 δεν εχει χαρακτηριστικα, καλου κακου! ερχεται,φευγει και συχνα ξεθωριαζει αν δεν υπαρχει ενα συναισθημα δυνατο να την αναζωπυρωνει... στιγμιαια κατασταση που την αποζηταμε ολοι μας. ενα μικρο big bang που εξωλκυει (λατρευω αυτην τη λεξη) ι καποια βαθυτερα στοιχια μας ή απλως ενα ξεσπασμα να μας επαναφερει στα ισια μας. Αλλοτε παλι και μανια. Ή μηπως η απολυτη εκφραση μας, ο τροπος να αποδωσουμε το ποιοι ειμαστε και τι θελουμε... Ισως κι αυτη ειναι 100% προσωπικη και ιδιαιτερη συμφωνα με τον καθενα...

Όλα είναι θέμα εγγυήσεων

Όλα είναι θέμα εγγυήσεων
Εμπιστεύεσαι κάποιον γιατί σου "εγγυάται" κάτι...Δε σου λέει εμπιστεύσου με,ο τρόπος που μιλάει,που πράττει,που κινείται,που αναπνέει είναι αρκετός για να το κάνεις...και είναι τόσο όμορφο και γλυκό αυτό. Και άλλο τόσο οδυνηρό να αρχίζεις να παρατηρείς αυτά τα γνωρίσματα να χάνονται..Γνωρίσματα που στην ουσία παθητικά και ίσως μόνο υποσυνείδητα έλαβες!

αναδημοσιευση απο κατι που εχασα πριν χρονια. 

τρεις μερες

  τρεις μερες...

ειναι αρκετες για να καταλαβεις πως ειναι να περναει ο χρονος σου καλα και ομορφα...

πως ειναι να βλεπεις αυτα που φανταζανε δικες σου μανιες πραγματικοτητα...

να γνωριζεις ανθρωπους και να τους αγαπας και να σε αγαπανε...

να μη θες να ξεκολλησεις απο την καταταση που θελησες να μπλεξεις...

να νιωθεις ξανα 15-16 αλλα με ενα πνευμα εμπειριας και εκτιμησης των πραγματων που δεν ειχες τοτε...

να κομπλαρεις με καθε κατασταση που σου ειναι πρωτογνωρη...

να κομπλαρεις με γνωστες καταστασεις και να εχει πλακα...

να γυριζουν τα αναποδα οπως θες...

να δεις μια απο τις ωραιοτερες θέες που θα μπορουσες...

να απολαμβανεις τη μουσικη που θελεις...

να αρνεισαι το αυταποδεικτο ενω συμμετεχεις σε αυτο...

να μην μπορεις να αρθρωσεις λεξη...

να προσπαθεις να πεις σε θελω και να μην μπορεις...

να το ακους και να λες "μπα  δεν το ειπε"...

να συμβαινει και να εισαι εκει (wow, ουτε 12 χρονο να ησουν)...

να αναβαλεις την μετακινηση σου γιατι συνεβησαν τα 3 παραπανω...

να εχεις ομως και καποιους εκει να σε περιμενουν οταν θα φτασεις...

να τρεχεις να προλαβετε το πλοιο κι ας μην ταξιδευεις εσυ... 

να ζεις... 

ποσες και ποσες χαμενες ωρες πιο πριν, ποση φαια ουσια ξοδεμενη σε 1000 + 2 βλακειες, ποσο μα ποσο τελειο σκηνικο... Το παραπανω ποστ δεν ειναι για ολους, για πολλους και διαφορους λογους. Δεν ειναι εδς για να το διαβασετε εσεις, ειναι γιατι θελω εγω να το θυμαμαι οταν ξεχναω την ομορφια... 

δεν δυναμαι να περιγραψω

Εχω νιωσει στη ζωη μου ασχημα για πολλους και διαφορους λογους. Εχω απογοητευθει, αλλα μια φορα το χρονο ως γνησιος αυτοσαδιστης(ουδεμια σχεση εχει με το μαζχιστης) δοκιμαζω τα ορια μου την ημερα τον εκλογων. (Καλη μου google πλεον σου δινω υπερβολικα πολλες πληροφοριες , οχι πως δεν τις ειχες ηδη) Σημερα ομως ηταν διαφορετικα, πραγματικα ενιωσα απογοητευση, θλιψη, στεναχωρια, λυπη, ασφυξια, πνιγμο, αηδια, τρομο, φρικη, ντροπη... κι ομως ολα αυτα ισα ισα που αγγιζουν το συναισθημα που μου δημιουργηθηκε βιωνοντας την αδιστακτη επιθυμια της μαζας να αποτελει τη μαζα, επιθυμια υπαρξης για την υπαρξη και μονο, κανενας στοχος; κανενας σκοπος; Αν μη τι αλλο συγκλονιστικο! Δεν δύναμαι να το περιγράψω...


σφογγαρια, once again

bleeding of me...

Σημερα ακουσα ενα αναπτυγμα ενος φιλου περι domino σκεψης, κατι ηξερε παραπανω για λογους που αυτος εχει βιωσει... Πριν 4 μερες ακουσα πως ενω ολα πανω μου μπορουν να διχνουν χαρα, ολα πανω μου μπορει να δειχνουν λυπη μεσα μου γινεται κολαση οπως και να εχει και πως δε φαινεται τιποτα(καλο κακο αγαπη και ευγενεια, μισος και οργη, καταρακωση και φευγαλεες σκεψεις), πραγμα που σε συνδιασμο με τη Domino-λογικη του Κ η αποψη της Ε αρχιζει να αποκτα οστα , οχι ακομα σαρκα ωστοσο. Ομως ο Θ ειχε κι εκεινος δικιο πως οταν ειμαι καλα λειτουργω λες και εχω παρει την καλυτερη σπιντα της αγορας και πως αναποδα ειμαι σα μια μαυρη τρυπα που αποροφα ηχους, φως, ανθρωπους... Ομως και οι τρεις ειχαν δικιο και τωρα τα dominoς πεσανε, οι semi-infinite loops αρχισανε να δημιουργνουνται και τα επομενα posts δε θα αργησουν να πραγματευτουν αυτες τις ιδεες που ανεκαθεν υπηρχαν αλλα τωρα ειναι εμφανεις και στον περιγυρω. Αρκει ο περιγυρος να μην ενιωσε τα παντα, να μν ειδε την κολαση γιατι μαλλον η παιχνιδι που εχασα εγινε η σε παιχνιδι που μισοκαταλαβαινω μπηκα!

καλημερα

ξυπνησα!

νταλικες

πανε χρονια που μια νταλικα με συνετριψε -οχι και τοσο δοκιμος ορος,η αληθεια ειναι- κι ενιωσα ομορφα... συνεβη σημερα παλι :)

πως μπορουν καποιοι ανθρωποι, εκει που εσυ δειχνεις να αγγιζεις πατο με την οποια βλακεια κουβαλας, να σε φερνουν στο επιπεδο εκκινησης ξανα με τρομερη ανεση, σαν να μη συνεβη τιποτα? σε αυτους τους ανθρωπους χρωσταμε και μονο που τους γνωρισαμε.

η γνωριμια μαζι τους ειναι σαν συγκρουση με νταλικα...

(σπανια κανω διπλα ποστς αλλα ετσι βγηκε σημερα)

Υπάρχουν παιδιά...

...που δεν πρόλαβες να τα γνωρίσεις, που δε προλαβαν να σε γνωρίσουν.
...που μιλούσατε με τα μάτια κάθε φορά γιατί ντρεπόσασταν να συστηθείτε, αλλά αφού υπήρχε καιρός τι σας ένοιαζε κιόλας;
...που οταν φεύγουν το ξέρεις, και δε σηκώνεις το τηλέφωνο που χτυπάει,χτυπάει...
...που πλησίασαν τα 20...
...που δε γνώρισες όπως θα ήθελες

για τον Γιώργο, που ήταν ατυχος το βράδυ εκείνο πριν 4 χρόνια,
για εμένα που δεν έκανα να τον γνωρίσω
για όλους εσας που κρατιέστε πίσω λόγω χαζών δικαιολογιών και δήθεν προβληματισμων

Ε, ρε πουστη μου δεν υαπρχει κατι καλυτερο απο το καποιος να σε αναγνωριζει ως συντροφο του, και δεν αναφερομαι μοναχα στο σεξουαλικο,ερωτικο, κομματι, ουτε στον συνοδηπορο στην ολη σου ζωη. Ποιο πολυ στον φιλο η στη φιλη η ακομα και σε καποιον που σου σημαδευει τη ζωη. Να σου λεει, αυτο που ειπες τοτε εμενα μου εμεινε, εμενα με εκανε να νιωσω ετσι... Και οταν εμαθα αυτο, εγω σε υπερασπιστηκα γιατι οταν σε γνωρισα μου εκανες ενα κλικ παραπανω, μου φερ8ηκες με τον ταδε η τον νειδα τροπο... Γιατι ποτε δε με προσυλιτισες, γιατι ποτε δε μου απετησες, γιατι καταλααβα τι επαιξε και τι παιζει με τη παρτη σου και πως δε σαπισες αλλα στεναχωρηθηκες, απογοητευτηκες, γιατι σου κανανε τη ζωη ποδηλατο και οικειοποιηθηκαν πραγματα σου και αντιληψεις σου για να σε αλλαξουν, η στεγνα προσπαθησαν να το κανουν... Προσπαθησαν να στρεβλωσουν την εικονα σου αλλα εγω την ειδα... κι ολα αυτα οταν εσυ δεν εκανες τιποτα περισσοτερο απο το να πεις ενα , εισαι καλα; πως την παλευεις; Αυτο ειναι συντροφικοτητα και οχι ο στειρος ομοίδεατισμος, η κοινη ομαδα δρασης, η ομοια σκεπση...
ξερω πως ειναι τα πραγματα για εσενα και δυστυχως ξερω πως θα εξελιχθουν για καποιο διαστημα, κι αν κρινεις απο εμενα ξερεις κι εσυ πλεον! Απλα μην λυγισεις οπως εγω, μην τους χαριστεις οπως εγω... Εσυ εχεις καθε λογω κι αιτια να αντιδρασεις επανω τους σε καθε μαλακια, κι αν δεν το κανεις παιζει να το κανουν αυτοι...
περιεργη γενια αυτη του ενενηντα,οκ δεν μεγαλωσα και τοσο. Πανω στην ακρη για ολους εκεινουσ που το συναισ8ημα και η η8ικη υοερωαινει κα8ε τι αλλο,

Μεγάλη κατανάλωση αλκοολ,εγινε εδώ σήμερα.Ξεχασα ακομα και να το ποστ-αρω

Ένα κλεμένο ποδήλατο...

Ενανα καλο λογο που καποιος σου παιρνει κατι που εχεις αναγκη...
Εναν καλο λογο που καποιοσς σε υποβαλει σε εναν τετοιο βιασμο...
Εναν καλο λογο για να μη σου σπασω τα μουτρα οταν σε αντικρυσω...
Εναν ρε καριολη, εναν...



μοναχα ο τιτλοσ τεριαζει και τιποτα περισσοτερο...

μετασφουγγάρια εποχή...

Σαν να λεμε, επεσες απο εναν ουρανοξιστη και σταθηκες ορθιος, ζωντανός... Ανθρωπος με τα ολα σου... Όχι ομως ο ίδιος ακριβώς!

Σφουγγαρια

Δε συνηθιζω να βλεπω τα πραγματα θετικα λενε, και εχουν μαλλον δικιο, οσον αφορα τον εαυτο μου παντα. Αλλα οταν κατι ειναι τοσο προδηλο και καπου αλλαζει μορφη και ακομα κι εγω απο εκει που το θεωρω "οκ" και "ναι, ενταξει ετσι θα ειναι, δεν μπορει να ειναι αλλιως" μεχρι να αντιληφθω το αναποδο/αντιστροφο ή οπως θελει ας το πει ο καθενας , υπαρχει μια τεραστια νοητη γραμμη που λεει πως το ποσοστο σφαλμτος οχι απλως τεινει στο μηδεν αλλα ταυτιζεται με αυτο. Ημουν, κι ακομα ειμαι - αν και πλεον δεν ενδιαφερομαι τοσο συχνα γι'αυτο οταν ο αντικτυπος εχει ως δεκτη μονο εμενα - , απο εκεινους που προσπαθουσαν να υπεραναλυσουν τα θεματα για να βρουν ολες αυτες τις μικρες πτυχες που μπορουν να δειξουν πως η κατασταση ειναι αποκλινουσα απο εκεινη που ευκολα θα χαρακτηριζες de facto. Κι ομως η πραγματικοτητα φερει σφαλματα, 7 χρονια το εχω μαθει καλα, αλλα μαλλον δεν ειχα ερευνησει ολα τα μερη στα οποια θα μπορουσα να τα βρω αυτα τα σφαλματα. Ποσες μεταvλητες? ποσες ρε πουστη μου χρειαζεσαι καθε φορα για να βγαλεις αποτελεσμα? ε, ποσες? και να πω πως δεν πηρα τα μετρα μου? να πω πως δεν φοβηθηκα τοσο ωστε να επανεξετασω τα παντα? (μεγαλη κουvεντα αυτο, "τα παντα") κι ομως απαντησεις δεν πηρα! το outcome το δεχτηκαμε, φυσικα και θα το δεχομασταν, δεν ειχε σημασια αυτο (στο τόσο μεγαλο σκαλωμα μας, σας εβαλα ολουσ στο παιχνιδι τωρα), η απαντηση στο ποια μεταβλητη χαθηκε στον δρομο η αλλοιωθηκε ειναι το θεμα! Κι απο την αλλη, αν δεν εχασα καμια μεταβλητη τοτε τι φταιει? ο παρατηρητης? εγω δηλαδη... θα πρεπει τωρα να αρχισω να ψαχνομαι να με δω οπως δεν μπορω να με δω? να με δω μεσα απο τα ματια των αλλων? δεν μπορω, οσο κι αν προσπαθησω, η απωλεια της πληροφοριας θα ειναι παντοτε τεραστια :/ δεν κυνηγαω την απολυτη γνωση, να αποφυγω τους τραυματισμους δεν το σκεφτηκα ποτε, αλλα μια η δυο απαντησεις μια στο τοσο ειναι μια αναγκη ζωτικη. Κανει καλο να μαθαινεις κατι που δεν ξερεις για εσενα γιατι σε προστατευει απο ΕΣΕΝΑ τον ιδιο. Ο εαυτος μου ειναι και εχθρος μου τωρα? ενιοτε σε ολους μας ειναι, αυτος ο καθρεπτισμος στα ματια των αλλων ειναι πολυ τρομακτικος (το λεει Ο Δεληβοριάς στο τραγούδι του) και για εμενα η κατασταση ειναι σφουγγαρια!

12 Μαρτίου - 5 Απριλίου

ξύπνημα νωρις το πρωί, ποδήλατο μέχρι τη σχολή, όρεξη για μαθημα(μας πηραν και τα χρόνια)... Πολύ μακριά από αυτό που ειχες συνηθίσει να είσαι εδώ και πολλά χρόνια! Τι στο διαολο συμβαίνει; Όχι οτι χαλέσαι, αλλά να ...είναι σαν να γερνάς κι ας σε βλέπουν οι περισσοτεροι παιδί ακομα, κι ας σου λένε πως εσύ έχεις ενεργεια και πως μπορεις να κάνεις τόόόόσα πραγματα (ξερετε καλα ποιοι είστε εσείς που τα λέτε και πως σας πιστεύω). Φίλοι σου εχουν φτασει να ειναι και 6 χρονια μικρότεροι (αν αυτο συμπίπτει με το 1/4 της τωρινης σου ηλικίας , ναι είναι λιγο περίεργο). Και να που μία μέρα ακούς κάτι που δεν το περιμένεις (λογω ωρας,καιρού,κατάστασης μεταξύ των συνομιλιτών?!?!)"πλέον γνωριζω στην πλειοψηφία μικρότερους από εμένα ανθρώπους"(ηταν το νοημα, η φραση διεφερε λίγο) , και ακούστηκε με καποιο παράπονο... Συντονισμος! Ή αλλιως, συγχρονισμός, όπως θες πες το! ετσι νιώθω κι εγώ, αν και πάλι εγώ ημουν ο μεγαλυτερος τη στιγμη εκεινη, αλλα μονο ηλικιακά θαρρώ, μάλλον... Αλλά με πέτυχες διάνα, κι έχουν καιρό να το κάνουν χωρίς να με 3ερουν!
Και κάπως έτσι εκλεισε το πρώτο 8ωρο μιας παραδόξος οχι σάπιας κυριακής,μιας κυριακής γεννεθλίων σου.

το παραπάνω post, άρχισε να γράφεται άλλη στιγμη από εκείνη που ολοκληρώθηκε και πολλά πράγματα άλλαξαν στην πορεία της δομής του (αν έχει καμία)

Όταν θες να μαλακιστείς μπορείς να το κάνεις με τον πιο ευφάνταστο τρόπο, να πετύχεις το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα και να κοιτάς τα αστέρια περιμένοντας κάποιο να πέσει επάνω σου, γιατί πραγματικά μονάχα αυτό παίζει να σώσει την κατάσταση. Χρονια πολλά μαλάκα... ετών 25

...και από πίσω παιζει moby - wait for me (ξανά και ξανά)1

τρέξιμο όλη μέρα για πραγμάτωση προσωπικών επιθυμιών και αλλεπάληλες τάπες από εδώ κι από 'κει, άλλοτε γιατί δε γεμίζεις το μάτι σε κάποιους , άλλοτε γιατί η βλακεία και η ηλιθιότητα μαστίζουν τη σημερινή κοινωνία και άλλοτε γιατί τα πράγματα θέλουν να σου πάνε κόντρα!(το τελευταίο είναι το μόνο που δέχομαι ) Και να που στο τέλος βλέπεις και φώς κάπου, από αυτούς που πίστεψαν κάποια στιγμή σε εσενα και ασπάστηκαν την τρελή σου σκεψη και την αγάπη σου για κάποια πράγματα κι εσύ τι δικιά τους και η επιμονή τους άνοιξε έναν δρόμο που είχες διαγράψει. 2 Μετά βρέθηκαν κι άλλοι στο δρόμο αυτόν, είτε απο σπόντα είτε γιατι έπρεπε να τους βρεις εσύ και τωρα είσαι τόσο κοντά στο να δείς τη φευγαλαία σκέψη εκείνης της βραδιάς να κοντεύει να πάρει σάρκα και οστά...
 3
...τσιγάρο πρώτο (ένα από τα πολλά της ημέρας) a

μία σκέψη καρφωμένη στο μυαλό, κάθε στιγμή που περνάει... ξέρουμε πως δε χρειάζεται να μιλας πάντα για να επικοινωνείς, δε χρειάζεται κάποιου "επαφης" ή κάποιον άλλο κώδικα  4, αρκεί να επιτευχθεί μία φορά τουλαχιστον. Άπαξ και συμβεί όλα έχουν δρομολογηθεί, το ξέρεις...

...κόσμος 

τόσοι πολλοί ανθρωποι σήμερα για έναν σκοπό, τη διασκέδαση... Ο καθένας με τον τρόπο του, αλλοτριωτικό η μη, όλοι ομως για τον ίδιο λυτρωτικο σκοπό. 5 Τόσοι πολλοί άνθρωποι... b και η σκέψη μία και μόνο μία, μόνιμα να γυρίζει και να γυρίζει και σίγουρα όχι μονάχα στο δικό μου κεφάλι, σίγουρα και στο δικό σου, δε χρειάζεται κώδικας επικοινωνίας 6 , επιτεύχθει χρόνια πριν... Ακόμα και σε αυτό το πιο σκοτεινό μέρος της πόλης  χωρίς τα πολλά φώτα της πόλης (γιατί η πόλη δεν τους αγαπάει όσο άλλους και γιατί κι αυτοί την εχθρεύονται) με τους ανθρώπους  7 που έχουν ίσως κάποια πράγματα να πουν και να κάνουν από τους άλλους.

... κάπου (ή κάποτε, ο χρόνος έχει περισοτερη σημασία απο τον χώρο, πάντα)

η σκέψη δε θα είναι επικοινωνία αλλά η σωματικη επαφή, 8 ο λόγος , το βλέμα, η κίνηση... Πότε όμως ή και ως πότε θα υπάρχουν οι δυνάμεις, οι αντοχές και οι συγκυρίες ( που στις τελευταίες δεν πιστευω, αλλά κάνω την παραχώρηση για εκείνους που πιστεύουν ) για να πραγματώσεις, να (ξανά)βιώσεις όλα αυτά που επιθυμείς... 9

...χαίρομαι που όλοι εσείς εισαστε/ ησασταν/ θα είστε κάπου γύρω μου! κάποιοι το διαβάζετε αυτο τώρα , άλλοι δεν ξέρετε καν πως γράφεται αυτήν τη στιγμή αυτό το κείμενο και πως μιλάει και για εσάς 10 και άλλοι που μάλλον θα το διαβάασετε και η επικοινωνία θα γίνει κωδικας (λεκτικός αυτήν τη φορά) και θα φύγει από τον χώρο της σκέψης (που όπως και να έχει είναι επώοδυνος) 11

1,2,3....11  φορες πατηθηκε  το play
a,b   βγήκε η καπνοθήκη, τα χαρτακια

c 12





  

Τι εστί κάψιμο...

Στα προσεχώς αυτό!

time doesn't seem to be healing it

Όχι, δεν ειναι ιδέα, δεν ειναι αποθυμένο, ούτε ηλίθια σκέψη της στιγμής... Είναι επιθυμια, ανάγκη(άνω τελεία εδώ) που δεν προέρχεται μέσα από βαθιά σκέψη αλλα από βίωμα, είναι απολύτως εμπειρική... Αυτό δε μειώνει στο ελάχιστο την υπόσταση της. Όλα ας αλλάζουνε γύρω, αυτή παραμένει εκεί... Ας γκρεμίζεται ο τόπος γύρω, τα όνειρα όλα, μαζί τους και οι ψυχές. Η επιθυμία εκεί, δεν αλλάζει, στέκεται ΕΚΕΙ...  


κι οχρόνος δε δειχνει να την μειώνει... 

ανονυμία

Διατηρείστε την, διαδωστε την... Προστατεύετε πιο πολλά απ'οσα μπορείτε να φανταστείτε...

mpourdelo

term a ta ellhnika ,mono greeklish.

Otan vazeis mia seira se 10 pragmata giati prepei kapoios na sou ta phdaei? Apodexesai tis katastaseis kai pas na kinh8eis mprosta kai prepei na vre8ei mia troxopedh anagkastika? me tozori? nai me to zori... kai 3afnou sou erxetai mia elpida apo to pou8ena gia ola osa exeis apo8hsei kai afhseis sthn akrh gia na xa8ei prin kala kala prolaveis n aepe3ergasteis pws hr8e... teleia  ola!

so dazed and confused! υπάρχουν στιγμές που αυτά που θες είναι αλλού, αυτα που προκειται να θες εδώ κι εσύ δεν παίρνεις χαμπαρι το πώς , το πότε , το γιατί...Υπάρχουν στιγμές που δε ξναγυρνάνε, ονόματα που δε θα ξαναφωνάξεις, ψυχές που δε θα ξαναδείς, φίλοι, σχέσεις, περάστικοι... Τί στο διάολο, μονάχα εγώ τα σκέφτομαι αυτά και απελπίζομαι; κι όχι, αυτα δεν ειναι ρομαντισμός, ειναι παράνοια και ασχήμια
γιατί νιώθω την απώλεια σε όλα αυτά (;) , αλλα παραλληλα πολλά από αυτα τα διαλεξα κιόλας. Τι με καθιστά αυτο;  

sapies kuriakes...

6:00 π.μ.

Εδώ στέκομαι, σ' αυτή τη σιωπή
με μάτια ανοιχτά στα παράσιτα
έξι η ώρα τα χαράματα
ο εγωισμός μου δεν περνάει
όταν ένας άντρας ξαπλωμένος στο πεζοδρόμιο
παγωμένος
απλώνει το χέρι στο τίποτα
είναι η τελευταία άκρη απ' το σχεδιάγραμμα της οικονομίας
καθώς το πρώτο φως της μέρας απ' τα μάτια του ανατέλλει
κι αυτός δεν το ξέρει ότι μυρίζει άσχημα γιατί η ζωή είναι βρώμικη
μας χωρίζει ένα μέτρο κι αυτός ο αέρας που ξεφυλλίζει ένα πεταμένο περιοδικό
τα τέσσερα πρώτα μανεκέν που έφτασαν στις διαμαντένιες πύλες του παραδείσου
ξημερώνει και κανείς δε θέλει να το καταλάβει
ο θάνατος ενός πολίτη ξεκινάει από τα όνειρα του ΛΟΤΤΟ
κι ύστερα παίζει με τα κανάλια της τηλεόρασης
κι εκπαιδεύει τα παιδιά του πώς να γελούν με την τεχνική του ζάπινγκ
σπόνσορας αυτής της αθλιότητας ένα μεγάλο αυτοκίνητο
απομακρύνει τον έλεγχο πάνω απ' τις ανθρώπινες μάζες
κουλτούρα του γρήγορου φαγητού
έξι και πέντε λεπτά
η τέλεια κοινωνία εμποδίστηκε απ' τους καριερίστες και τους καιροσκόπους
μας χωρίζουν δυο βήματα
θα 'θελα να του μιλήσω μα ξέρω πως δε θα με καταλάβει
όλη νύχτα έμεινα έξω
πόσες φορές δεν έκανα το ίδιο πράγμα
με διαφορετικά ρούχα, με τα ίδια, και χωρίς
γιατί πίστευα πως τα μάτια σου είναι τα φώτα για ένα διαφορετικό κόσμο
ο μύθος της διασταύρωσης
κάποιος περνάει, άλλος μένει, κάποιος φεύγει
δρομολόγια προς κάθε κατεύθυνση
κι ένας ακόμη, φάντασμα μιας σκοτεινής κοινωνίας
χάνεται στους σκελετούς των νέων οικοδομών
τώρα το ξέρω πιο καλά πως δεν ήταν εύκολο
μέσα σ' εκείνο το πλάτος που αγκαλιάζει τις ακρότητες να επιβιώσεις
να γνέψω καταφατικά στο συμβιβασμό
ή να επιστρέψω οριστικά στον εαυτό μου;
χιλιάδες πόδια κάτω απ' αυτό τον ασπρόμαυρο ουρανό
έξι και [δέκα είναι] λεπτά
αυτό που με συνδέει μ' αυτόν τον πεταμένο άνθρωπο,
είναι η θνησιμότητα, η απόκρουση και το έλεος
τα τρία στοιχεία που με κάνουν να χαζεύω
τ' ασημένια αεροπλάνα στον παγωμένο ουρανό
περιμένοντας το πρώτο τρένο να ξεκινήσει απ' την αφετηρία