o.O

Οι πορτες μας στις διαπροσωπικες σχεσεις κλεινουν παντοτε ερμητικα εαν θελουμε να διατηρησουμε τους εαυτους μας και να μην τους χασουμε καπου αναμεσα σε ξεφτιλα και σε αηδια! Ποτε το θεαμα του εαυτου μας να κινειται σε ρυθμους και τροπους αλλοτινους απο τους δικους μας δεν ηταν ωραιο, ποσο μαλλον οταν αυτο αποκτα διαρκεια και μεγεθος! Τα περιθωρια του χρονου ειναι πεπερασμενα και δεν αξιζει να αναλλωνουμε χρονο  εκει που δεν αποκομιζουμε κατι, εκει που δεν περναμε καλα, εκει που δε μας θελουν πραγματικα. Γιατι απο ενα σημειο κι επειτα χανουμε εμπειριες ετσι (ανω τελεια και παλι) που θα θελαμε περισσοτερο, να εχουμε και που θα μας ταιριαζαν...
Μισανθρωπισμος και γκρινια παλι, μετα απο το χωσιμο ενος φιλου για το διαστημα απουσιας απο την ζωη του και μιας αποτυχημενης προσπαθειας (;) επικοινωνιας δυο ανθρωπων(για καποιο λογο παντα συνδιαζω αυτη τη φραση "δυο ανθρωπων" με την φιγουρα ενος αντρα και μιας γυναικας και παντοτε η αναφορα αυτης της φρασης εχει να κανει με εναν αντρα και μια γυναικα για εμενα η απο ΄μενα) που γουσταρονται αλλα μαλλον (;) ο ενας η ο αλλος (;) δεν μεταδιδει τι παιζει, πως παιζει και μετεοριζονται... Η παλι, ισως κι οχι!  

proprioception

http://en.wikipedia.org/wiki/Proprioception 
ρε τι σκαλωμα ειχα φαει εκεινο το βραδυ που κατεληξε πρωινο διαβαζωντας αυτο το αρθρο...