...

...να κοιμηθω...

                                                          ...να μη κοιμηθω...
ινφινιτε λοοπ profanvw => infinite loop προφανως

Το μικρο το κανω μεγαλο και το μεγαλο το κανω απιστευτο και μυθικο! Τοσο πολυ επηρεαζομαι απο ολα γυρω μου... Παιζει για το πιο ασημαντο πραγμα να βασανιζομαι για μερες και για κατι πραγματικα σοβαρο να χασω μηνες (η και τιποτα μιας και θα το μεγαλοποιησω τοσο που δε θα το χωραει ο νους μου).  Αλλα...
 ...σημερα ειδα 2-3 πραγματα που συνεχεια ολοι τα λεμε ολοι τα ακουμε αλλα δεν ειμαστε παντα στην θεση εκεινη οπου αποτελουμε τους δεκτες οι τους πομπους! Και τωρα τελευταια τα περιστατικα αυξανονται(ανω τελεια εχουν τα keyboards? θελω ξανα, μια εδω) μηπως μεγαλωνω αποτομα.Πολλα βηματα μαζεμενα γαμωτο; ναι πολλα, αλλα αυτο για αλλη φορα! Μες στη σαπιλα θα βρεις και κατι να αξιζει... νταξει μωρε, το λεγαμε ολοι λιγο παραμυθιακα, λιγο ανωτεριστικα - οχι οτι δεν το πιστευαμε- , λιγο εναλλακτικα... Βρισκεις τελικα!!! η πιο σωστα σε βρισκει, γιατι αν ειναι στη σαπιλα και δεν αξιζει να ειναι εκει θα κινηθει για να βγει και θα σε προσεγγισει, αν θεωρει και θεωρεις πως εσυ δεν εισαι στην σαπιλα! (μαθημα πρωτο [;] και δυνατο, μου θυμιζει κατι απο στερεο νοβα αυτο).
Η παλη του νεου με του παλιου ειναι κατι που δεν παυει ποτε...Οχι δεν ειναι το χασμα γενεων, δεν ειναι αυτο το "δηθεν" και παραλληλα θεωρητικο (μη μπλεχτουμε, το δηθεν εδω ειναι επιθετικος προσδιορισμος στο θεωρητικο) που ανελυα καποτε (πριν λιγες μερε ςδηλαδη - και που βλεποντας το τωρα καθαρα- χαλια το ειχα περιγραψει γιατι δε με ειχε ακουμπησει και τοσο). Μια παλη ξεκαθαρα εξουσιαστικη, πιο παλια και απο την ιδια τη φυση, πριν καν την πρωτη υπαρξη. Οι παλιοι αρνουνται να δωσουν τη δυναμη και να αναγνωρισουν τα σημαδια των καιρων, τοσο μεσα απο τα γεγονοτα που τους ξεπερνουν οσο και εναντια στους νεοτερους που ερχονται με νεα προτυπα, που προσπαθουν να ενσωματωθουν σε υπαρχουσες καταστασεις και να τις εμπλουτισουν. Οι "ααρχηγοι" αρνουνται και στερουν απο τους αλλους αυτα που δικαιωματικα ανηκουν σε ολους μας. Η στερηση ελευθεριας (ως προσ το νεο) και η επαναπαυση στη σιγαλια της δηθεν "εμπειριας" και "εμπειρικης γνωσης" ειναι οπλα, αποτασσοντας τα θα κλησουν ολες οι πληγες.(αυτο ηρθε δευτερο και εξισου οδυνηρο)
 Η απελπισια σε οδηγει σε πραγματα που διαφορετικα θα αρνουσουν να πεις, να κανεις, να σκεφτεις... Σε πραγματα που αποστρεφεσαι! Αυτο ηρθε μεσα απο μια συζητηση περι αναθεσης. Δε χρειαζεται να αναθετουμε πραγματα που ειμαστε ικανοι σε αλλους. Λαθος. Μας καταστρεφει το να αναθετουμε πραγματα σε αλλους, μας αδρανοποιει, μας  βαζει σε παθητικο ρολο και μας κραταει πισω, μας στερει την εμπειρια...blah,blah,blah! τα ξερουμε αυτα, ας μην αναπτυχθω. Λοιπον η απελπισια και τα δυο παραπανω παραδειγματα μπορουν να σε φερουν στην κατασταση αυτη της ασυνειδητης-συνειδητης αυτομολυσης σε πνευματικο επιπεδο πρωτα και επειτα σε κοινωνικο,προσωπικο... (αυτο ηταν τριτο και τελευταιο μαθημα)





μιας και το ανεφερα ας το post-αρω κιολας

οσα κι αν συμβουν... / αρνηση επικοινωνιας

οσο κι αν "προσπαθησεις", καποια πραγματα ειναι για να μεινουν. Η εστω για να τα πιστευεις εσυ... ο χρονος ειαι βηματικος το εχουμε ξαναπει. Οταν εχεις κανει ολα σου τα βηματα στη μεχρι τωρα πορεια σου και υπαρχουν καποιες σταθερες τοτε αυτες τις σταθερες πρεπει μαλλον να τις κρατησεις. Ψεματα , αυτες οι σταθερες σε κρατανε! Σε οδηγουνε , γινονται μανιες η ειναι μεγαλες αγαπες. Ανθρωποι καταστασεις η ο,τι αλλο παιζει... Αυτες τισ συνθηκεσ/ανθρωπους/ο,τι αλλο πρεπει να τα κρατησεις κοντα σου η πρεπει να πας κοντα τους, να (ξα)νανοιχτεις και να δωθεις.Να απολαυσεις και να δωθεις να σε απολαυσουν...Ειστε ενα και δεν νοειται διασταση...
/
Οκ, ειναι ισως καπως σκληρο. Για εμενα δεν ηταν ποτε... Εχω ακουσει αρνησεις απανοτες απο τοτε που δεν μπορουσα να τις κατανοησω καν.Κι εχω δωσει αλλες τοσες συνειδητα. Και θα συνεχισω να δινω.Και θα συνεχισω να μη κομπιαζω οταν τις λεω.Θα συνεχιζω να τις υποστηριζω οσο υπαρχει νοημα. Αλλα σιχαινομαι(ωπα , λανθασμενο ρημα) αρνουμαι να κατανοησω την κινηση συγκαταβασης και κατανοησης που εχει ως αποτερο σκοπο την επανεγκατσταση επικοινωνιας μετα απο το οριστικο ληξιμο.Δεν αρνουμαι, αδυνατω...Ετσι ειμαι κι ετσι κατανοω τα πραγματα! Sorry guys and girls δε σας αρεσω παντα, αλαλ για να ειστε διπλα κατι γουσταρεται, οπως κι εγω, και για να ειστε μακρια κατι δε γουσταρετε η κατι δε γουσταρω ΕΓΩ! (πειτε το εγωισμο, αλλα το Εγω μου το βαζω πολυ μπροστα οταν εχει να κανει με τον προσωπικο μου χρονο και δε σηκωνω κουβεντα στη διαχειριση του χρονου μου, μοναχα απο τους πλησιον μου).

-Τι κανεις που εχεις χαθει;
.-Πουθενα, ειμαι μονο 100 μετρα απο τον χωριο εργασιας σου.
- Δε σε βλεπω ουτε εξω, ουτε πουθενα, πως περνας;
.- Ειμαι παντου απλα δεν συμβαινει να βρισκομαστε γιατι δεν θελω να περναω χρονο μαζι σου με τον τροπο που εσυ θελεις! Και πραγματικα   δεν υπαρχει λογος προσπαθειας επικοινωνιας, δεν το θελω, το ληξαμε αυτο!
(αποχωρηση)
(δηλαδη μετακινηση 3 μετρων πιο περα στα ιδια 20 τετραγωνικα μετρα)
30' μετα...
-Περιμενεις μυνημα; ερχεται πιο γρηγορα οταν δε βρισκεσαι πανω απο το κινητο!
.-Οχι, αυτο το μθνημα ερχεται αμεσα!
- Κατι θα ξερεις παραπανω!
.- Ναι...
(αποχωρηση)
(δηλαδη μετακινηση 3 μετρων πιο περα στα ιδια 20 τετραγωνικα μετρα)
σρυ αλλα δε θα μετακινηθω! Εγω ζουσα εδω απο πριν,συναναστρεφομουν απο πριν, δεχομαι να κανω πισω για να νιωσεις προσςρινα πιο ανετα και να αναπτυχθεις στον χωρο που τωρα μπηκες αλαλ δε θα κανω εγω τα 3 μετρα. Θα τα κανεις Εσυ, οπως και συνεβη...(ομολογω δε μου αρεσε ΚΑΘΟΛΟΥ, αλλα καποια πραγματα γινονται αυθορμητα).Επρεπε να θσουμε τις βασεις , αν και γι'αυτες δεν ειμαικαθολου σιγουρος. Παντως τεθηκαν!
<<  δεν υπαρχει λογος προσπαθειας επικοινωνιας, δεν το θελω, το ληξαμε αυτο! Δε θελω να εχω επαφες! >>

ποσο γρηγορα αλλαζουν ολα και ποσο σταθερα ειναι καποια πραγματα

αγαπη... μαλακα μου αν την νιωσεις δε την  ξεχνας, μενει για παντα! ερωτας... σφοδρο γρηγορο χτυπημα που ομως μπορει να τερματιστει μεσα σε δευτερολεπτα λογω ενος αλλου! Παρ'ολα αυτα μπορει να σε κανει να τρεχεις για μηνες και να ξεφτιλιζεσαι κυριολεκτικα!
Το πρωτο οσο και να παλευεις δεν το ξεπερνας με τιποτα! Αμα εδραιωσει τη θεση του κολλαει εκει και γινεται αναποσπαστο κομματι της ιστοριας σου. Το δευτερο θα ερθει θα σου τα γαμησει ολα, αλλα μπορεις να το παρακαμψεις "ευκολα" μιας και ειναι μαλλον ενα ακομα παιχνιδι του μυαλου,ενα φευγαλεο σκηνικο...απαραιτητο ομως (στους περισσοτερους μας) να σε φερει στην πρωτη εννοια που αναφερεται πανω πανω αριστερα.
οκ δεν ειμαι πια τοσο μικρος για να μην εχω αποψη αλλα ποτε στο διαολο συνεβησαν ολα αυτα και καταφερα να εχω αποψη; Ποιος πειραξε τον διακοπτη της ταχυτητας της ζωης μου; Τα τελευταια 7-8 χρονια εχουν συμβει τοσα που δεν μπορω καλα να τα απαριθμισω και ορισμενα ουτε καν να τα θυμηθω (ακουτε μερικοι μερικοι; δεν μπορω να τα θυμηθω). Ολα ομως υπαρχουν στον χαρακτηρα μου και εχουν συμβαλλει στο ποιος ειμαι (σταθεροτητα υπαρξης ας το ονομασουμε αυτο, ως προσ αυτα που εχουν συμβει και υπαρχουν) αλλα μεσα σε 7-8 χρονια ολα αυτα με εχουν αλλαξει απο αυτο που ημουν(εδω εγγυται η γρηγορη αλλαγη). Οκ, δεν ημουν/ειμαι τοσο μεγαλος ωστε να μεινω ανεπηρεαστος απο ολα οσα συνεβησαν αλλα 7-8 χρονια οσο πολλα κι αν φαινονται ειναι λιγα( κι ας ειναι πολλα αναλογικα με την εκαστοτε ηλικια). Αρχιζω και αυτο-χαωνομαι (εκ του χαωνω, ρημα σε -ωνω). Μαλλον γι'αυτο εχουμε και το αλλο blog  νομιζω... Να απελευθερωνομαστε εκει, να ανασαινουμε οταν ολα αρχιζουν και κλεινουν,ολα αρχιζουν να ανοιγουν, ολα χανονται,ολα εμφανιζονται... Ουφ μπερδεθτηκα παλι :/