οταν ο χρονος παψει να ειναι βηματικος, οταν το φαντασιακο παψει να διαφερει απο ατην πραγματικοτητα μου - ή εστω απο την αντιληψη μου για την πραγματικοτητα - τοτε θα εχω ενηλικιωθει; μα ειμαι αυτος που ειμαι επειδη ο χρονος μου ειναι βηματικος - με βημα h διαφορετικο πολλων αλλων ανθρωπων, οχι απαραιτητα ηθελημενα - επειδη το φαντασιακο μου ειναι η πραγματικοητα που ζω - με ισως καποιες αλλοιωσεις οταν ανακαλυπτω πραγματα που ναι μεν γνωριζα αλλα δεν περιμενα να βιωσω -. Τα βηματα μου δεν ειναι τα αναμενομενα, sorry κιολας αλλα αυτα μπορω προτιστως να κανω και αυτα μου αρεσουν! Δε περιμενω να αρεσουν, περιμενω ομως να ειναι σεβαστα. Ναι, η ιστορια για εμενα ειναι μια σπειρα, που οπως βλεπω για πολλους αποτελει χαζορομαντικη ιδεα, το πισωγυρισμα και η αναδιαμορφωση της ειναι κομματι μου, τα ελευθερα αιωρουμενα στοιχεια το οξυγονο μου και ο εαυτος μου μαλλον το μονο πραγμα που σκεφτομαι συνεχεια και προσπαθω να εξελιξω, με απολτελεσμα να χανομαι σε ενα φαυλο κυκλο οικειοθελους ναρκισσισμου ,με εναν ασπονδο υποστηρικτη και με μια μοναχα μικρη εξαιρεση. Μικρη ως προς την πολλαπλοτητα της σε πρωτη φαση, τεραστια ομως μεσα απο τα ματια μου γιατι σε εμενα επελεξε να ανδιπλωθει! Σε καθε σημειο που εστιαζω βλεπω εναν καθρεπτισμο που δινει αλλη εικονα απο εκεινη που λογικα αναμενεται, μια εικονα με προεκτασεις συμπληρωσης αυτων που δε θα επιτυχω μονος μου ή με αλλους. Η εικονα αυτη ειναι αποκλειστικη, οπως και πολλες αλλες, αλλα εγς επιλεγω αυτην. Δεν ειναι φυσικος καθρεπτισμος,, αν θα μπορουσε ναονομαστει ετσι, ειναι συμπληρωμα... οχι ομοιο με αυτο των μαγνητων που ο ενας εφαπτεται στον αλλο, αλλα σαν τα ακρα μιας κολας ζωγραφισμενου χαρτιου , οποου κατα μηκος, αν φερεις την μια ακρη του να εφαρμοσει με την αλλη εχεις εναν κυλινδρο και μια νεα εικονα που δεν εφαπτεται ουσιαστικα, μιας και το σχεδιο στην καθε ακρη διαφερει, αλλα πλεον εχουν συμπληρωσει το ενα το αλλο και η εικονα δεν εχει αρχη και τελος, ειναι αεναη! Μαγικο δεν ειναι;
ηθικοι αυτουργοι, ο Κ., η Ρ, η Α, ο Τ, ο Μ, η Ο, και η Μ
